13 Mart 2010




ÖLÜMLERİM KALIMLARIM - II




Her ölüm erkendir biraz, ama bu kez çok erkendi...

Geçirdiği trafik kazasında dümdüz olan arabadan burnu bile kanamadan kurtuldu, ama Tanrının işaretini göremedi...

Geçtiğimiz günlerde bir gazetenin 3. sayfasında 3 satırlık bir haber oluverdi sonunda, kendi seçtiği, deneyenleri mutlak ölüme ulaştıran bir seçimle, intihar etti... Hala bir şaka diyorum çaresizce...

Her ölüm erkendir biraz... Umarım bedeninin ulaşamadığı mutluluğa ruhun ulaşmıştır... NaKHaR

6 yorum:

İzDüŞümLeR dedi ki...

Başınız sağolsun,üzüldüm .En kısa sürede ,güzel ve keyifli başka haberler ve oalylar acılarını,endişelerini hafifletir umarım.

Sevgiler.

RaMa dedi ki...

Ölümün o insanı ürperten soğukluğuyla karşılaşmamış olmanı dilerdim.
Ama keşke erken olan ölüme herkes gitmek için bu kadar acele davranmasa...

Nakhar dedi ki...

desteginiz ve taziyeleriniz icin cok tesekkur ederim ailesi adina...

Evren dedi ki...

öğrendim ki nakhar, her ölüm, kalana erken gelir. bazı ölümler için erken olsa da, bazıları için çok geç kalındığı da olur. ve zamanı biz seçiyormuşuz gibi gelse de, biz miyiz seçen gerçekte...

Nakhar dedi ki...

@evren;

secemiyoruz ne yazik ki zamani, zaten insan dedigin de yok olmayi yediremiyor kendine, ne olacagini bilmedigi bir yola gidiveriyor dusunmeden zamanini kendisinin sectigini dusunerek... :s

y. dedi ki...

bugünde ölmedim, bir gençlik ölümü saklı kaldı bende diyor ismet özel. ne zamandır ertelediğim acı diyor yaşamak için nilgün,her on senede bir deneyen plath içinse oyunun en hamleci taşıydı ölüm.
oruç aruoba değerlendirirken,
isteyerek ölen kişi ile istemeden ölen insan
arasında,temelden,kökten bir fark vardır:-
ilki, herşeyin ötesine geçmiş olmakla, huzurludur;
ötekiyse, hiçbirşeyi çözememiş olmakla, huzursuz...
"bitmeyen sükunlu gece" ile "kabir azabı"
arasındaki fark da bu farkta yatsa gerek... demişti.

ben bazılarının bu hayattan gitmeyi isteyecek kadar cesur olduklarını düşünüyorum. büyük cesarettir ölüm, sırf kendi için değil, başkalarına rağmen kendinden vazgeçebilmek.
geride kalan için acı giden içinse kurtuluş ve ne kadar ironik bir dünya, intahar eden bir arkadaşım için annesi doğurduğum can verdiğimi yaşamaya ikna edemedim demişti.
nerden baksak biri gidince yaşamımızdan eksik kalıyoruz, bense gidenlere alışmıyorum ve dünyanın öbür ucuna göç etmişler muamelesi yapıyorum hepsine.
okuduğumda yazmak istemiştim ama aağlamadan yazabildiğim bir an olsun istedim. başın sağolsun...